Υποκατάστατα..γεμάτη η ζωή μας από αυτά. Υποκαθιστούμε ότι δε μπορούμε να έχουμε, είτε έτσι όπως το θέλουμε ή δεν μπορούμε να έχουμε καθόλου. Συμβιβασμός θα έλεγε κάποιος άλλος. Ναι, μπορεί και αυτό. Δε θα ασχοληθώ τώρα με την άποψη του "όποιος θέλει μπορεί" και άλλες τέτοιες πίπες. Δε μπορούνε όλοι! Το 'χουμε; (ή τουλάχιστον δε μπορούνε μόνοι τους).
Υποκατάστατα λοιπόν. Ανθρώπων. Γιατί δεν είναι εκεί αυτοί που θα θες. Γιατί δεν είναι εκεί με τον τρόπο που θα ήθελες. Κι έτσι ψάχνεις αλλού.. και βρίσκεις. Βρίσκεις άλλους ανθρώπους, διαθέσιμοι ή όχι, που πληρούν τις προδιαγραφές σου ή όχι, αλλά βρίσκεις. Και ξέρεις ποιο είναι το κακό; Ότι προσπαθείς καμιά φορά να τους βάλεις στα καλούπια σου. Σε αυτά που έχεις στο μυαλό σου, έτσι όπως τα έχεις στο μυαλό σου. Αλλά ξέρεις τι; Δεν ταιριάζουν πάντα! Για πολλούς λόγους, αλλά δεν ταιριάζουν! Και τότε τι κάνεις; Τότε αντιδράς, εκνευρίζεσαι, γκρινιάζεις... α ναι, αυτό το τελευταίο πολύ! Όμως τι φταίνε οι άλλοι που δε χωράνε στον κόσμο σου έτσι όπως τους θες;
Αλλά εσύ επιμένεις. Και συνεχίζεις. Και αν δεν τραβάει αυτό, βρίσκεις άλλον να πάρει τη θέση του. "Δε μπορεί, τόσοι άνθρωποι υπάρχουν, κάποιος κάποιος...." Κι έτσι συνεχίζεις... κι αυτοί δεν το ξέρουν. Δε ξέρουν ότι παίζουν τους ρόλους που εσύ τους έδωσες, για να αντικαταστήσουν αυτό που είχες (;) και δεν υπάρχει πια. Ψάχνεις κι εσύ, αλλά καμιά φορά τους φέρνει και η ζωή.. Έτσι, να ταιριάζουν, για να μη ξεχνάς πως ήταν.
Κι ύστερα το βλέπεις και από την άλλη. Η οποία άλλη λέει, αν είναι να σου μείνει απωθημένο, πάρε το υποκατάστατο να κάνεις τη δουλειά σου.
Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και τα placebo άλλωστε;
Είτε εν γνώση σου είτε όχι, έχεις την εντύπωση πως έχεις αυτό που θες στην τελική.
"πάρε τα ηρεμιστικά σου
να λες πως όλα είναι δικά σου
κι ευτυχία σου κλεισμένη σε κουτιά"
