Μάσκες

Εδώ ξανά. Περασμένη ώρα πάνω από ένα πληκτρολόγιο. Γιατί;

Ένα ερώτημα που δύσκολα απαντάται. Και όταν απαντάται, το δέχεσαι; Και αν ναι, ποια είναι η σωστή απάντηση;

Τα πάντα είναι μέσα στο κεφάλι μου ανακατεμένα. Δεν είναι τόσο ο κόσμος, όσο το κεφάλι σου και αυτά που έχει μέσα. Γιατί έχει. Και έχει πολλά. Πράγματα με τα οποία δε μπορείς ούτε εσύ να συμβιώσεις, πόσο μάλλον οποιοσδήποτε τρίτος. Και μετά έρχονται και απορούν "μα εσύ πως γίνεται...;"

Γίνεται. Γίνεται και παραγίνεται. Γίνεται, γιατί εγώ είμαι τόσο περίεργη μάλλον. Γιατί δε συμβαδίζω με το κοινό ρεύμα. Και γι αυτό κρίνομαι και αυτό πληρώνω.. Πολλές φορές αυτό που φταίει είναι ξερό μας (μου) το κεφάλι, κι ας κατηγορούμε τους άλλους. Είναι το μόνο εύκολο να κάνουμε άλλωστε. Να τα ρίχνουμε στους άλλους.

However, I am well aware of the situation. Λόγια παρηγοριάς έχω ακούσει πολλά και πολλές φορές. Γι 'αυτό και δε θέλω να μιλάω για το θέμα πια. Ο στρουθοκαμηλισμός βέβαια δεν είναι λύση, θα βιαστεί να πει κανείς. Ε και; Θα απαντήσω. Ξέρεις τι ωραία που κρύβεται κανείς πίσω από μια μάσκα; Υπέροχα όμορφα.

Έτσι κι εσύ φαίνεσαι καλά και αυτοί που τη βλέπουν είναι ήσυχοι. Ναι αυτό.

Φτιάχνεις μια πλαστή εικόνα. Και προχωράς.

Μη τρομάξεις! Ούτε εσύ ούτε κανείς άλλος.

λατρεμένη φωνή του Μίλτου...