Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Τα θέλω και τα θέλω.

Μα υπάρχουν 2 είδη, θα αναρωτηθεί κανείς εύλογα. Ναι, υπάρχουν. Και θα σου εξηγήσω αμέσως τη διαφορά τους, μιας και τριγυρίζει στο μυαλό μου μέρες τώρα.

Τα πρώτα "θέλω" είναι αυτά που έρχονται από μόνα τους στη ζωή μας. Είναι τα "θέλω" που προκύπτουν στον δρόμο μας, που κατά κάποιον τρόπο μας "αναγκάζουν" να τα θέλουμε (;). Συνήθως είναι αυτά που δεν έχουμε σκεφτεί και πολύ, απλά τα θέλουμε, γιατί ετερόκλητα ήρθαν και δε γίνοταν διαφορετικά. Ίσως απλά να είναι καταστάσεις/πράγματα που ακολουθήσαμε και στη συνέχεια μάθαμε να τα "θέλουμε" -εντός και εκτός εισαγωγικών, όπως θέλεις πες το. Η δύναμη της συνήθειας κάνει παιχνίδι για άλλη μια φορά; Το λες και έτσι. Για στάσου ένα λεπτό κι εσύ και σκέψου, δε θα πω όλες, αλλά θα σε στείλω στις πιο πρόσφατες αποφάσεις σου, πράγματα που σκέφτηκες/σκέφτεσαι να κάνεις σήμερα, αύριο ή πράγματα που έκανες χθες: ήταν αυτά που ήθελες ή που έμαθες να θες; Δε μιλάω για αναγκαστικές αποφάσεις που πήρες λόγω εξωτερικών παραγόντων και αναγνωρίζεις ότι πάρθηκαν με αυτόν τον τρόπο, μιλάω για τις επιθυμίες και την πραγματοποίηση αυτών.

Και μετά είναι τα άλλα "θέλω". Αυτά που έρχονται και σου σκάνε μέσα στα μούτρα, πιο δυνατά από οτιδήποτε άλλο. Ή αυτά που λειτουργούν υπόγεια για καιρό, χρόνια ίσως, μέχρι που έρχεται μια μέρα και λες "αυτό θέλω". Και αναρωτιέσαι κι εσύ ο ίδιος που ήταν αυτή η επιθυμία τόσο καιρό και πως βρέθηκε εδώ τώρα. Είναι και οι συνθήκες καμιά φορά που (δεν) ευδοκιμούν για την εμφάνισή τους βλέπεις. Αυτές οι επιθυμίες λοιπόν, αυτά τα "θέλω" ξεχωρίζουν από τα άλλα παραπάνω. Κι αν τα κοιτάξεις προσεκτικά θα καταλάβεις τι εννοώ. Είναι αυτά για το οποία είσαι τόσο μα τόσο σίγουρος, ότι τα θες. Όχι όμως ότι θα τα πετύχεις κιόλας, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Αλλά το να τα αναγνωρίσεις δεν είναι ένα βήμα προς την πραγματοποίησή τους;

Εντάξει, θα μου πεις κάπου εδώ πως μόνο αυτό δε φτάνει. Συμφωνώ. Ίσως να μην πραγματοποιηθούν και ποτέ. Είναι ένας τρόπος να έρθεις πιο κοντά στον εαυτό σου έτσι όμως, να τον μάθεις καλύτερα. Γιατί τα προβλήματα από εκεί αρχίζουν, από την αποξένωση από τον εαυτό μας.

Πάω να ξεφύγω όμως, γι' αυτό επανέρχομαι στο θέμα μου.

Δε θέλω να κουράσω άλλο, μόνο λίγο να προκαλέσω τη σκέψη του αναγνώστη μου με τα παραπάνω. Και μια ευχή: να καταφέρει ο καθένας να πραγματοποιήσει ένα δικό του "θέλω", δικό του, όχι "δικό του" και σύντομα!

Φιλί.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου