Ξεκαθαρίσματα για μια νέα χρονιά.

Είναι μέρες τώρα που το σκέφτομαι. Τι γίνεται όταν με ένα άτομο που είχες μια πολύ καλή επικοινωνία, μια κατανόηση σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο, ξαφνικά, να μην έχεις τίποτα να πεις; Πως γίνεται αυτό;

Είναι ένα από τα μυστήρια των ανθρωπίνων σχέσεων που δε θα μπορέσω να αντιληφθώ ποτέ μάλλον! Πως είναι δυνατό από τη μια μέρα στην άλλη να χάνεις αυτή την επαφή που είχες, είτε αυτό το άτομο ήταν σύντροφος είτε φίλος/φίλη.

Έχω την αίσθηση πως αυτό συμβαίνει γιατί όλοι μας (άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο) είμαστε αρκετά εγωιστές και έτσι καταλήγουμε να κοιτάμε τη "ζωούλα" μας και να χάνουμε τους ανθρώπους γύρω μας.

Έρχονται λοιπόν κάτι στιγμές, που κοιτάς πίσω και αναρωτιέσαι τι έγινε και χαθήκατε, αλλά δεν παίρνεις μια ικανοποιητικά απάντηση. Το σύνηθες είναι να πεις "για βλακείες μωρέ!".. Ή το ακόμη καλύτερο "δε ξέρω" (!).

Ναι, δε ξέρεις. Ούτε εγώ. Αλλά ο χρόνος περνάει, αυτό το ξέρω καλά. Και πραγματικά πιστεύω πως οι άνθρωποι που αξίζουν, παραμένουν στη ζωή σου/μου. Δοκιμάζονται από το χρόνο, τις καταστάσεις και αν επιβιώσουν, αξίζουν! Αυτό να κρατήσεις κι εσύ που διαβάζεις αυτή την ανάρτηση τώρα. Γιατί ξέρεις ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που πληρούν τις προϋποθέσεις αυτή τη στιγμή στη ζωή σου. Και άσε το χρόνο να δοκιμάσει τις νέες "αφίξεις".   :)

Α και κάτι άλλο! Θα μου πεις, κι αν υπήρχαν άτομα στη ζωή μου που άξιζαν, αλλά έφυγαν γιατί δεν υπήρχε επιλογή;;

Ε, εκείνους θα τους ξαναφέρει η τύχη μπροστά σου ίσως..! Που ξέρεις;;;


Υ.Γ. Τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι σχέσεις διατηρούνται τόσο καιρό όσο μπορούν και έχουν να πάρουν και να δώσουν πράγματα και οι δύο πλευρές. Μετά απλώς τελειώνουν. Just like that.