Αυτό.

...more than a drug is what I need, I need a change of scenery.... NEED A NEW LIFE.


Αυτό.

Φέιλ λέω, ΦΕΙΛ.-

Και έρχεται μια ώρα που κοιτάς αυτά που συμβαίνουν γύρω σου και λες "Ε δε μπορεί, κάποιος μας μούτζωσε!".

Και πίστεψέ με, έτσι και τον βρω αυτόν τον κάποιον, την έχει βαμμένη! Με σκούρα χρώματα.

Τι όμορφο πρωινό με τα ακουστικά στο τέρμα και τα μηχανήματα να δουλεύουν έξω από το σπίτι σου, ενώ εσύ προσπαθείς να κατανοήσεις μηχανισμούς αντιδράσεων, με το χρόνο να σε πιέζει αμείλικτα!

Και πολύ φοβάμαι πως έπεται και συνέχεια! Γαμώτο.

Ανοιχτοί λογαριασμοί.

Νομίζω πως το έχω ξαναπεί, αλλά δε γίνεται αλλιώς. Κάποια πράγματα απλά γυρνάνε και ξαναγυρνάνε στο μυαλό σου, ακόμη κι όταν έχεις κάτι για να το κρατήσεις απασχολημένο....

Έρχεται λοιπόν μια στιγμή που κοιτάς πίσω και αρχίζεις να αναρωτιέσαι.. Γιατί έκανα αυτό και όχι το άλλο, τι θα είχε γίνει αν είχα πει εκείνο και όχι αυτό.. Τι θα είχε γίνει αν είχε αντιδράσει ο άλλος απέναντί σου διαφορετικά.. Τι θα είχε γίνει αν είχα κάνει πράγματα που δεν έκανα..

Δεν έχει νόημα, το ξέρω! Μη μου στραβομουτσουνιάζεις, το ξέρω λέμε! Αλλά καλό είναι που και που να τα κοιτάς λίγο, για να σου θυμίζουν ξανά το μάθημα που πήρες κάθε φορά. Να σου θυμίζουν και τι χρωστάς στον εαυτό σου, γιατί, trust me, του χρωστάς!

Και μετά κοιτάς το μέλλον.. Και αναρωτιέσαι.. Αναρωτιέσαι τι θα φέρει, αναρωτιέσαι που πας, αναρωτιέσαι.. αλλά για λίγο! Ναι, για λίγο, γιατί μετά σκέφτεσαι πως δεν έχει νόημα να κουράζεις το μυαλουδάκι σου! Και ξέρεις γιατί; Επειδή ότι είναι να γίνει, θα γίνει. Και ξέρεις και κάτι άλλο; Κάνε τα ΠΑΝΤΑ για να γίνει αυτό που θες, έτσι όπως το θες. Το μέλλον φτιάχνεται, το παρελθόν είναι που δε γυρίζει πίσω!

Μην το ξεχνάς!

Θα ονειρευτώ...και ΑΝ μπορέσω . . .

Πως γίνεται και αυτός ο άνθρωπος κλείνει τη μαγεία μέσα στα τραγούδια του; Ποτέ δε θα το καταλάβω και δε με νοιάζει και να το καταλάβω, για να είμαι ειλικρινής! Απλά...κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω...

Καλό ταξίδι και σε εσάς!

Μια χιονισμένη νύχτα . . .

Έχεις παρατηρήσει ποτέ πόσο ήσυχα είναι όλα όταν χιονίζει; Σα να σωπαίνουν τα πάντα και να απολαμβάνουν τις λευκές νιφάδες που πέφτουν νωχελικά για να σχηματίσουν αυτό το λευκό πάπλωμα . . . Και εντάξει, οι άνθρωποι δεν κινούνται και πολύ λόγω κρύου και ενίοτε, όπως τώρα, περασμένης ώρας. Αλλά κάτι ιδιαίτερο συμβαίνει και με τη φύση... Εκκωφαντική σιωπή, ναι, αυτό μάλλον αρμόζει καλύτερα.

Τα πάντα σταματάνε, ίσως για να δώσουν τον απαραίτητο χώρο στο λευκό τοπίο να αναδείξει την ομορφιά του. Μια ομορφιά μυστήρια και τα βράδια, ίσως και λίγο απόκοσμη, λόγω αυτής της παράξενης λάμψης που έχει ο ουρανός... Μια κόκκινη χροιά, που δε ξέρω από που προέρχεται (και τώρα που το σκέφτηκα να θυμηθώ να το ψάξω), η οποία μαγνητίζει το βλέμμα σου στον ουρανό . . I got to admit that, it gives me the chills sometimes..

Ή μήπως λες τα chills να είναι επειδή στέκομαι τόση ώρα κοντά στο παράθυρο;;; χαχα

Άντε καληνύχτες! Α, και καλό μήνα! :)