Πολλοί παρομοιάζουν τη ζωή σαν ένα νήμα.. Αν δεχτούμε αυτή τη θεωρία τότε οι σχέσεις (οποιουδήποτε είδους) θα μπορούσαν να θεωρηθούν σαν κόμποι..σαν σημεία που συναντιούνται οι κλωστές, παρακινούμενες από μια «καρφίτσα» που την καθοδηγεί κάποιος άλλος (Θεός, μοίρα, τύχη-ή και ατυχία!- η ερμηνεία είναι τελείως υποκειμενική).
Πολλές φορές δεν το ελέγχεις..οι κλωστές απλά μπλέκονται..δεν σε ρωτάνε . . .
Το αν θα αντέξει ο κόμπος, βέβαια, εξαρτάται από τις κλωστές.. και από την προσπάθεια που κάνεις να προφυλάξεις ή να καταστρέψεις τη σύνδεση.
Πόσο εύκολα μπορούν να δημιουργηθούν και να χαθούν αυτοί οι κόμποι! Είναι κάποιοι που χαλάνε και δεν φαίνεται καν ότι δημιουργήθηκαν, οι κλωστές μένουν ανέπαφες. Κι είναι και άλλοι που αν λυθούν αφήνουν τις κλωστές για πάντα σημαδεμένες, η τέλεια ευθεία τους γίνεται καμπύλη, λες και πονάνε και οι ίδιες, λες και έχουν ψυχή! Σημαδεύονται αιώνια, θυμούνται . . .
Και αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις ασυναρτησίες του μυαλού μου κλωστές μπλέκονται και ξεμπλέκονται εκεί έξω αέναα.
Κάποιος, κάπου, κάποτε . . . .
Sis, μερικές φορές θέλει χρόνο και υπομονή για να λύσεις τον κόμπο χωρίς να κάνεις ζημιά στο νήμα, αν πιάσεις το ν(ό)ημα θα μάθεις να το κάνεις και πιο γρήγορα...Αν και τώρα που το καλοσκέφτομαι, μερικοί κόμποι είναι τόσο μπλεγμένοι που για να λυθούν θέλουν ψαλίδι! [βλέπε our long lost 3rd sister]
ΑπάντησηΔιαγραφή