Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Μια βραδιά με φεγγάρι.

Καθώς ταξίδευα τις προάλλες με το λεωφορείο, απογευματάκι όπως πάντα, και μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου να έχει νυχτώσει για τα καλά, εκεί που λες που ήμουν χαμένη με τα ακουστικά στα αφτιά και με τις μουσικές μου, γυρίζω το κεφάλι και κοιτάω ψηλά, κατά την προσφιλή μου συνήθεια να δω το φεγγάρι. Και τι βλέπω..;

Εξωγήινους! Όχι, ψέματα, πλάκα κάνω. :Ρ Το φεγγάρι είδα, κανονικά στη θέση του, να με ακολουθεί, κάτι που αναρωτιόμασταν από παιδιά πως καταφέρνει και το κάνει.. Αλλά πέρα από αυτό ήταν κάτι άλλο που μου εντυπωσίασε και με έκανε να μη μπορώ να πάρω τα μάτια μου από τον ουρανό. Τα σύννεφα! Έχεις δει ποτέ σου τα σύννεφα μια νύχτα με φεγγάρι; Χάνεις!

Αν και μοιάζει με κάτι τόσο απλό και συνηθισμένο, κάθε άλλο παρά έτσι δεν είναι. Το φως που πέφτει πάνω τους τα κάνει να λάμπουν απόκοσμα, δίνει ζωή στα σχήματά τους. Όχι κάτι το τρομακτικό, όχι... Κάτι το ιδιαίτερα όμορφο όμως! Και αν ακούς και κάτι σαν αυτό, γίνεται ακόμη πιο μαγικό..!

Μπορεί να είμαι υπερβολικά ρομαντική. Μπορεί. Αλλά αν σου τύχει, ρίξε μια ματιά εκεί ψηλά και έλα να μου πεις εντυπώσεις μετά. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου