Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Περιμένοντας...

"Δεν πειράζει, μου αρκεί και μπορώ να περιμένω..." ... λέει ο Παύλος.

Αλλά εγώ δε μπορώ να περιμένω άλλο..! Μέρες τώρα έχω την αίσθηση ότι η ζωή μου κυλάει και εγώ τη βλέπω αποστασιοποιημένη, λες και είμαι απλός παρατηρητής. Λες και δε με αφορά. Απλά περιμένω.. να περάσουν οι μέρες, να φτιάξουν τα πράγματα, να μπω σε ένα πρόγραμμα.

Περιμένω ...

Αλλά και όταν περάσουν οι μέρες, θα έχει περάσει και η ζωή μου! Και τι θα μου μείνει μετά? Θα έχω παρακολουθήσει την εξέλιξη μιας ακόμη ζωής, όπως αυτές που παρακολουθώ στα βιβλία, στις ταινίες, στις σειρές! Αυτό είναι το νόημα?

Δύσκολες ερωτήσεις για μια βροχερή μέρα σαν αυτή. Δύσκολη μέρα, θα έλεγε κάποιος άλλος.

Και εγώ καταλήγω πάλι με το cd της Μποφίλιου και ένα στυλό στο χέρι να κάνω τις σκέψεις μου λέξεις..


..και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος
δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα
δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω..
κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω 
μ' αυτόν τον τόνο του λευκού στο βλέμμα
του λέω μια φράση, σα να υπεκφεύγω
με μια ελπίδα να ΄ναι σαν κι εμένα. . . .

1 σχόλιο:

  1. Δεν θα σου πω να κάνεις υπομονή και να περιμένεις γιατί κι εγώ που αυτό κάνω τα τελευταία 10 χρόνια δεν είδα προκοπή. Θα σου πω μονάχα να σταματήσεις να παρατηρείς και να πατήσεις πόδι, να μην περιμένεις να φτιάξει η ζωή σου, να τη φτιάξεις εσύ. Και να τη φτιάξεις έτσι όπως τη θέλεις ακριβώς, χωρίς κανένα συμβιβασμό και χωρίς καμία υποχώρηση.
    Σ'αγαπάω <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή