Είναι η νύχτα; Είναι η μοναξιά της; Είναι η ησυχία της, που αυτές τις "μικρές ώρες" -όπως τις αποκαλούν- έρχεται σε αντίθεση με τη φωνή των σκέψεών μου; Δεν είμαι σίγουρη, αλλά το βράδυ πάντα με εμπνέει να γράψω εδώ.. Ίσως να είναι που αυτή την ώρα ο καθένας μας κάνει κάτι σαν "απολογισμό" του τύπου "τι έκανα σήμερα", "τι θα κάνω αύριο", "που πηγαίνει αυτός ο κόσμος" ή "που πάω εγώ μέσα σε αυτόν;" . .
Είναι η ώρα που έρχεσαι αντιμέτωπη με τις σκέψεις σου και με τον εαυτό σου. Αν και μπορεί να φανεί παράξενο σε μερικούς, την περιμένω αυτή την ώρα.. Είναι μια ώρα οικεία για μένα πια.. Τη συνήθισα, μπορώ να πω.. Όχι πλήρως, δεν τα βρίσκουμε πάντα, αλλά υπάρχει και κοινό έδαφος.. Αλλά έτσι δεν είναι όλες οι σχέσεις στη ζωή μας; Έχουμε μια βάση, κάτι συνηθίζουμε, με κάτι συμβιβαζόμαστε και έτσι πορευόμαστε. . .
Και με αυτή τη μελωδία πάω στο κρεβάτι μου.
Καλή σου νύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου